Taldearen oraingo proposamenak Begiak lekuko izena du eta, nolabait, mundu mailako testu eta doinu antologia txiki bat eskaintzen du. Aurreko etaparen aldean, honako hau musikalagoa da, estilistikoki anitzagoa, instrumentazioaren aldetik aberats eta joriagoa (ukelelea, txalaparta, kontrabaxua, xilofoia, perkusioak edota akordeoia erantsi dizkiote gitarrek osatutako oinarriari) eta zuzenekoan dramatizatuagoa dela erran daiteke, literaturak oraindik presentzia nabarmena baldin badu ere.
Aldaketarik handiena, kantuen jatorrian aurkituko dugu. Izan ere, lehen disko hartako abestiak taldeak berak Zelaietaren hitzen gainean sortutakoak ziren, eta bigarren honetan besteen abestiak moldatzera jo dute mugaldekoek. Hautatutako abestien zerrenda taldekideen gustu on eta zabalaren lagin askotarikoa da, baita haien ausardiaren erakusle ere, gaur egin ez baita erraza Let Me Die in My Footsprints (Bob Dylan), Bird on a Wire (Leonard Cohen) edota Folsom Prison Blues (Johnny Cash) bezalako klasikoen irakurketa berriak eskaintzea, baina Berako (Nafarroa) laukoteak lortzen du bere nortasuna txertatzea kantuotan. Horrez gain, folk ingelesaren harribitxi malenkoniatsuak (Vashti Bunyan-en Rose Hip November), Marseillako aldirietatik datozen jai giroko doinuak (Moussu T e lei Jovents-en Lanaren kantua), Mexikoko rantxerak (Cuarteto Bernalen Mi único camino), Jose Afonso Portugalgo musika herrikoiaren (eta iraultzaren) ikonoaren kantu ezagun bat (Cantigas do maio), AEBetako kantu herrikoiak (Old Joe Clark) eta Jim Beloff ukelele jotzaile maisuaren pieza bat (Blues on a Ukelele) moldatu ditu taldeak, eta haien artean tartekatu ditu euskarara itzulitako nazioarteko olerkarien poemak (Wilsawa Szymborska poloniar, Margarita Robleda yukateka eta Nazin Hikmet turkiarrarenak) eta Zelaietak berak sortutakoak.
Inoiz baino gehiago, poema eta musika kontrabandistak ditugu Mugaldekoak disko eder honetan.
