Guk gozatzen dugu, eta jendeak gozatzea da gure helburua

Iñaki Garcia Uriarte 'Igu'. The Allnighters taldeko abeslaria

Mikel Lizarralde

Urte luzez, rhythm & bluesak ez zuen predikamentu handirik izan euskal musikarien artean, eta bestelako joera eta estiloak modan zirenean, gutxi ziren AEBetako musika beltz klasikoari begiratzen ziotenak. Salbuespenak baziren ordea, The Allnighters Gasteizko taldea kasu. 1988. eta 1998. urteen artean aritu zen, eta hainbat disko anglofilo kaleratzeaz gain, oholtza partekatu zuen, besteak beste, Ian Dury, The Blues Brothers eta Wilko Johnsonekin. Hamabost urteko etenaren ondoren, 2013an oholtza gainera itzuli ziren, eta iaz, Everything is Changing diskoak (Gaztelupeko Hotsak) itzuleraren indarra berretsi zuen. Azkeneko hilabeteak geldi egin dituzte, nahita ez bada ere. Zigor Akixo bateria jotzailea auto batek harrapatu zuen urte hasieran eta tibia eta peronea hautsi. Orain, berriz, bueltan dira Iñigo Ortiz de Zarate (gitarra eta organoa), Ernesto Garcia Uriarte (gitarra), Roberto Diez (baxua), Iñaki Garcia Uriarte Igu (ahotsa eta aho soinua) eta Akixo bera. Lehen hitzordua bihar izango dute, Bergaran (Gipuzkoa), Berumuga zikloaren barruan (22:00).

Zerk eraman zintuen hamabost urteko etenari amaiera eman eta zuzenean berriro aritzera?

1998an utzi genuen, baina gutako bakoitza beste proiektu batzuetan ere aritu da urte horietan guztietan. Garai horretan, hainbat proposamen izan genituen itzultzeko, baina arrazoi ezberdinak zirela medio, ez ginen animatzen. Azken batean, familia arrazoiak, lan arlokoak izaten dira... Baina 2012an proposamen interesgarri pare bat izan genuen; bat, Donostiako Mojo Workin jaialdiarena, eta, ematen duenez, ahoz ahokoak lan egin, eta jende gehiago hasi zitzaigun deitzen. Asmoa bizpahiru kontzertu ematea zen, baina, konturatzerako, 10-15 genituen eginda. Eta gustura, gainera, zeren eta publiko berria ere gerturatzen zela ikusi genuen... ez zela kontu nostalgiko huts bat...

Eta bizpahiru kontzertutarako proiektua zenak lau urte daramatza dagoeneko...

Bai, ikusi genuen aurrera egin genezakeela, eta hasi ginen kantu berriak egiten. Asmoa ez zelako atzera begira egotea, baizik eta gaur egun esateko duguna esatea.

Taldea deseginda egon den hamabost urte horietan asko aldatu da musika mundua; dela joera musikalak, dela industriaren egoera bera ere. Hala ere, zuek The Allnightersen espirituari eusten diozue oraindik. Eta horren oinarrian beti dago musika beltza.

R&B-aren inguruan mugitu gara beti. Batzuetan, 1950eko R&B vintage-ra jotzen dugu, besteetan soulera... Horren inguruan mugitzen gara, itxi gabe, baina eskua gehiegi ireki gabe! Gure proposamena ez da oso modernoa! Soinu klasikoa gustatzen zaigu.

Mainstream-aren barruan ere musika beltzaren arrastoak orain dela hogei urte baino nabarmenagoak dira. Eta ez dira gutxi oihartzuna lortu duten R&B artistak ere. The Allnightersentzat garai hobea da hau 1990eko hamarkadakoa baino?

Garai onek alde onak eta txarrak dituzte. Garbi dago jendeak musika kultura sendoagoa duela , eta askoz irekiagoa dela gauza ezberdinak entzuteko. Lehen, heavyari heavya gustatzen zitzaion; rockerra rockerra zen, eta technoa entzuten zuenak technoa entzuten zuen. Hori aldatu da, eta jende gehiagorengana iristen gara. Gainera, lehen baino askoz jaialdi gehiago daude gu bezalako taldeentzat. Lehen txakur berdeak ginen...

Alde txarrak aipatu dituzu...

Ez publikoarentzat, jakina; baina, guretzat, txarra da konpetentzia handia izatea. Lehen baino askoz blues eta soul talde gehiago dago, eta, jakina, horrek eragiten du. Lehen, R&B talde bat nahi zuenak ez zuen aukera asko! Orain gogorragoa dago. Baina, tira! Musika beltza lehen baino indartsuago dagoen seinale.

Kalitatez ere sendo dago musika beltza?

Kalitate handia dago, baina egia da nortasun txikiagoko taldeak ere badirela. Lehen, agian, taldeak ez ziren hain onak jotzen, eta orain, berriz, badira oso soinu antzekoa duten taldeak. Nortasun pixka bat falta da...

Everything is Changing da zuen azken diskoa. R&B dago lanaren oinarrian, baina badira soul baladak, country ukituak... lan askotarikoa egin nahi zenuten?

Talde askok soinu kanoniko bat izaten dute, hasi eta bukaerara arte. Baina guk musika asko entzun dugu gure bizitzan, eta musika kulturari dagokionez, behintzat, edozeinekin borrokatu gaitezke, irabaziko dugu eta! [barrez]. Musikaren fanatikoak gara, 30 urte daramatzagu binilo bilduma osatzen, eta asko dakigu. Eta jotzeko orduan hori igartzen da. Ateratzen zaizkigu 1950eko country-blues piezak, beste batzuk azidoagoak, fuzz eta wah wah handiarekin, baita soul balada klasikoak ere... Ez gara ezeren bila joaten, baina hala ateratzen zaizkigu. Eta The Allnighters zer den islatzen dute.

Hitzek ez diote bizkarra ematen gaur egungo errealitateari.

Everything is Changing kantuak azkeneko urteetan jasaten ari garen krisi iruzurraz hitz egiten du. Garbi dago % 1az aparte, jende guztiak galdu duela erosteko ahalmena, lehen baino gehiago lan egiten dela diru gutxiagogatik, dena prekarizatu dela... Denak egin du okerrera. Eta ez du ematen atzera bueltarik duenik.

Bi bertsio ere sartu dituzue. My Buddy Duddy Friends, Dr. Feelgoodek ezagutarazitakoa, eta Tell the Truth, The '5' Royalesena.

My Buddy Duddy Friends Aaron Corthon izeneko konpositore ezezagun batena da. Charlie Musselwhitek grabatu zuen, baina batik bat Dr. Feelgooden bertsioan ezagutu du jendeak. Tell the Truth, berriz, jende askok grabatu du. '5' Royalesek, Otis Reddingek, Ike & Tina Turnerrek... Baina gu Paul Flaggek egin zuen bertsioan jarri dugu arreta. Bertsio bero bat da, ahots urratukoa.

Zuzenean taldeko bost kideez gain, haize atala ere izango duzue, ezta?

Bai, hala da. Posible den heinean, nahi dugu haize atalarekin jo... Gurekin etorriko dira Ruben Salvador tronpetista eta Zigor Martinez saxofoi jotzailea.

Eta zer espero behar du The Allnightersen kontzertu batera doanak?

Azkeneko lanari errepasoa emango diogu, kantu zaharrak ere joko ditugu, baita bertsio batzuk ere. Eta zer espero behar duten? Bada, ikuskizun dantzagarri bat, R&B eta soulez gainezka. Indarra daukagu, baina konponketei ere erreparatzen diegu. Energia da gure ezaugarrietako bat.

Hainbeste urte geldirik egon ostean, luzerako proiektua da gaur egun The Allnighters?

Guk aurrera egiteko gogoa dugu, eta hasi gara kantu berriak sortzen. Baina lasai ari gara, geure buruari zerbait berezia eskatzen diogulako, eta kantu batzuk baztertu egiten ditugulako. Eta lasai joan nahi dugu. Ez dugu presiorik, eta gure martxan goaz.

Aberastuko ez zaretenez, gozatzea behintzat.

Hori da. Guk gozatzen dugu, eta jendeak gozatzea da gure helburua. Ikus dezatela oholtza gainean jarrera bat dagoela. Guk eman egiten dugu, eta hori igarri egiten du jendeak.